anne

Anne

Gülmezmiş anladık, bahtımız gülmez,
Bir tek dostum bile, yanıma gelmez,
Çektiğim hasreti, hiç kimse bilmez,
Bir tek sen bilirsin, bilirsin anne...

Düşmüşüm gurbete, ince toy gibi,
Rüyalarda gördüm, seni ay gibi,
Mücevher dolusu, bir saray gibi,
Açar da kalbini, verirsin anne...

Bir lokma ekmeğim, varsın olmasın,
Yaralı şu gönlüm, deva bulmasın,
Düştüğümde kimse, çıkıp gelmesin,
Kuş olur da uçar, gelirsin anne...

Hasrete yanmayan, bizi anlamaz,
Derdi çekmeyenler, bizi dinlemez,
Eller dudak büker, bir çift söz demez,
Sen ise kahrından, ölürsün anne...

Her gün yankılanır, o titrek sesin,
Çiçeklerden bile, daha başkasın,
Saçını melekler, tutup okşasın,
Gün gelir bir huzur, görürsün anne...

Bir umut rüzgarı, kalmadı günde,
Hasretin sır gibi, düğümlü bende,
Eller yavrusunu, okşarken; sende,
İnce sevdalara, dalarsın anne...

Albümler dağınık, resimler yerde,
Seni gördüm yağan, bembeyaz karda,
Gecenin koynunda; kaldırımlarda,
Solgun bedenimi, bulursun anne...
(Hayri ÜNAL)

enmert