yasemin göksel - gururun hikayesi

Gururun Hikayesi

Gecenin zifiri karanlığında çığlıktı gurur
Yalnızlığa aşıktı illegal bir tutkuyla
Tek tek gecenin kandilleri yanardı penceresinde
Gurur saçlarını tarardı yıldızdan hanesinde

Ağlardı ara sıra,kimse görmezdi
onu bir ay ışığı anlardı bir de toprak ana
Oysa mutlu sanırdı insanlar gün ışığına düşünce
yorgun ve solgun aksi sessizce

Dalgalara anlatırdı bir tek,
mişli geçmiş aşk masalını
Ruhu uzakta terkedilmiş bir denizfeneriydi
Kimse ışığını yakmaz olmuştu artık
Ne de olsa hikaye sona ermekteydi

Ağladı yine gurur,üşüdü gece boyu
Sonra döküldü toprak ananın tertemiz sinesine
Küçük bir papatya oldu aşk bahçesinde
Sevdalılar yapraklarını yolsun istedi

Seviyor sevmiyor diye Aşklar bittiği yerde yeniden doğarken şimdi
Gurur aşk için ilk defa
canından vazgeçmişti.

(Yasemin Göksel)

enmert